NK Skyrunning Limone Extreme
Een week geleden zat ik in Italië. Na te genieten met mijn vrienden op een fijn, warm en zonnig terrasje. Bij te komen eigenlijk. Wat een raceweekend!
NK Skyrunning
Na een goede race te hebben gelopen in de EigerTrail E16 in juli nam organisator Alke Staal contact met me op om mee te doen met het NK Skyrunning. Ik had dat weekend in oktober nog niks staan, het leek me gaaf en een dag later stond ik samen met vriendinnetje Nienke ingeschreven.
Extreme
Om in de titel van de race te blijven, werd mijn leven vanaf toen Extreme (daarover in een volgende blog meer) en de voorbereiding minimaal. Nienke had ook een dergelijke voorbereiding. We bekeken het van de funny kant, want we hadden plezier! Dat we met onze extreme levens van dit moment zo'n Extreme race gingen lopen werkte wel op onze lachspieren. We vertrouwden op onze ExtremeZinIn een fun weekend en 'tussendoor' gingen we dan nog wat lopen. Dus. Zoiets.
Onze gave Kari Traa NK Skyrunning outfits!
En we zijn weer samen!
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was stond lieve Nienke een uurtje na mij naast me op het vliegveld van Verona. Zij ingevlogen vanuit Schotland en ik vanuit Nederland. De pret begon gelijk al, want we zijn gewend om grote fietskoffers in piepkleine autootjes te moeten proppen en nu hadden we alleen een klein tasje handbagage mee en kregen we een upgrade van de huurauto waar met gemak ons hele fietsenpark ik had gepast. Giebelend reden we weg.
Tour du Italië
Op naar Limone dat slechts 1,5 uur rijden was. Als je in één keer goed rijdt. We gaan nu zeggen dat we graag meer van Italië wilden zien en er 3 uur over deden (maar de werkelijkheid was dat we veel te veel zaten te kletsen en lachen en daardoor steeds verkeerd reden).
Moe Extreme
Door onze gekke levens waren we MoeExtreme dus in het hotel doken we gelijk in ons bedje en vielen als twee prinsesjes in slaap. Ergens die avond zijn we eruit gekropen om wat te eten en ons te goed te doen aan een lang kleurrijk zoet toetjes buffet vol met gluten en ander lekkers dat we anders niet eten. Het lopen kon toch al niet veel worden, dus laten we dan maar vooral lekker genieten. We hebben het verdiend!
Orrrrganisatie
Over het algemeen ken ik mijzelf als behoorlijk georganiseerd. Té misschien, maar ik vind dat fijn. Alles 'lekker op orde'. Tijdens deze trip had ik mijn georganseerde-ik voor 96% in Nederland achtergelaten. Op een helder moment had ik nog net mijn trailschoenen, wat gels en een rugzak meegenomen en mijn toffe Kari Traa NK Kleding natuurlijk. Precies genoeg zeg maar :).
Afijn, ook daarover hadden we weer de grootste lol. Nienke had die organisatie bijna hetzelfde aangepakt (maar dan zonder de rugzak en gels. Minor detail :)), dus we konden elkaar ook niet helpen. Het stomste was wel dat we geen eigen eten mee hadden. En aangezien we ons als prinsesjes onder onze dekbedjes in Italië waanden VERGATEN (echo: VERGATEN!) we zelfs te eten.
Het ging stormen en onweren en we begonnen bijna te hopen dat alleen de LimoneExtremeParty op zaterdagavond door zou gaan. Beetje in comfortzone op vrolijke deuntjes hoppen, dat leek ons wel wat. En toch wilde ik dat niet hoor. Ik was super benieuwd naar de Vertical in het donker! Zo zie je maar, eenmaal een sporter, altijd een sporter. Zin in Extreme! AltijdSporten.nl! :)
We liepen 's morgens nog wel even een losloopje (toch nog een beetje profi).
Vertical KM
6km - 1200 hm.
Na een Extreme dosis slaap en minimaal eten (1 klein yoghurtje over de hele dag) stonden we dan toch ineens in het startvak van de Vertical KM. Amai ... wat ben ik toch gek op startvakken van extreme races! De sfeer is zo tof, allemaal blije mensen. Gaaf! Het evenement werd georganiseerd door het mooie merk Dynafit en we hadden een mooi rugzakje gekregen. Gelijk ff testen natuurlijk #gearfreak :).
Het werd donker, het onweer knalde om ons heen en de regen denderde in de vorm van slootjes van de paadjes af, maar we liepen. Ik zat in de race en Nienke liep kort voor of achter me.
We liepen door de steile klinkerstraatjes van Limone omhoog en werden aan alle kanten aangemoedigd. Een kleine 300 man/vrouw met een hoofdlampje liep omhoog. Waar gaan we heen? Wat gaan we zien?
Nou ... vooral donker en één lichtstraal. Na 45 minuten klimmen over een breed offroad pad dat nog behoorlijk renbaar was dacht ik dat de finish er al was. De hoogtemeters op mijn Garmin zeiden 1200. Fijn, dit viel erg mee. Saai bijna.
Helaas ... het was een voedingspost. En dan weet je ook dat ze die niet 20 meter voor de finish leggen en ik waarschijnlijk pas halverwege ben. Het mentale tikje was van korte duur, want de paadjes werden nu pas echt tof! Glijden, glibberen en op een open stuk grasveld zag ik een flits ... en hoorde en voelde het donderen van het onweer. Puurder in de natuur en bergen bewegen kan bijna niet. Ik dacht nog 'is dit wel veilig', maar ik ben er nog mensen ;).
Er liep ineens een lange sliert lampjes achter me aan. Het motiveerde me om ze van me af te schudden, na een paar keer aanzetten op de ietsmeer renbare gedeeltes lukte dat. Toch altijd weer leuk, vooral omdat het allemaal mannen waren :).
En dan ineens hoorde ik een speaker, muziek en ik zag licht in de duisternis. De finish is er bijna. Je moest er wel je hoofd voor in je nek leggen om die te zien, maar daarvoor was het ook een Skyrace. Ze bezuinigen daarin op afstand, dus de hoogtemeters waren snel gemaakt. In 1.18 uur finish ik.
We worden doorgestuurd naar een super knus klein berghutje dat lekker warm met hout is opgestookt. Nienke wint vandaag onze Hotelkamer Challenge met een finishtijd van 1.13 uur (we moesten toch iets verzinnen om podium te kunnen scoren dit weekend hahaha). In een grote tent kletsen we bij met de andere Nederlanders. Nienke wordt 6e in het NK en ik 10e.
Mijn georganiseerde-ik wordt op hoogte ineens wakker en ik vraag aan Nienke 'Hey, hoe komen we eigenlijk naar beneden?'
Juist
Lopende
Natuurlijk
En giebelen maar weer ... :D
Drie uur later komen we doorweekt en bemodderd aan in het hotel. Het is half 10 en we vragen of we wat te eten kunnen bestellen. Dat kan niet. Een restaurantje verderop kan wel, maar wij zijn moooeeehooeeeee en kkkkkouuddd!!
We gaan douchen, kruipen onder het vertrouwde dekbed, zetten al het eten dat we hebben op een rijtje en verdelen dit. Twee kleine yoghurtjes pp, havermout en wat reepjes sportvoeding uit de goodybag. Avontuur in de hotelkamer ;). We eten het op en zonder het uit te spreken weten we dat dit morgen een serieus probleem gaan worden. Binnen 24 uur bijna 4000 meter klimmen en dalen door ExtremeLimone en omstreken ... dan moet je wel gegeten hebben.
Wat we wel goed kunnen is slapen. Dus dat doen we dan maar ter compensatie.
NK Skyrace
27km / 2600 hoogtemeters
Ontbijten! Jehoee, we zijn op tijd wakker en eten wat we eten kunnen van het buffet. Voor zover het nog zin heeft. Ondertussen kletsen we gezellig bij met mijn vrienden uit Frankrijk, Wout en Peter. We voelen ons prima na gisteren. Ik gooi alles wat ik nog aan eten heb in mijn rugzakje. Dat bleek geen verkeerd idee te zijn.
Het startvak is heerlijk! Het is droog, veeeeel mensen, allemaal blij en exited. We rennen door de straatjes rondom Limone. Kunnen echt rennen nu, alles is een stuk vlakker dan gisteren. Voor even dan, want na een paar kilometer begint het. Recht omhoog! Help! File!
Verkenning van Ronnie Duinkerken twee dagen eerder ...
Zo zeg, het is maar goed dat ik geen focus had voor deze race, want dan had ik mijzelf helemaal opgevreten. Het was simpelweg aansluiten en jezelf omhoog duwen over het 'pad' dat recht omhoog een berg op ging. Onderweg zagen we Alke en andere Nederlanders die ons aanmoedigden. Super leuk! En ik was toch in een melige racemodus dus vond het allemaal wel prima.
Eenmaal boven was wel erg speciaal. Ik zag een helicopter met een filmploeg boven ons zweven. De drukte was weg, ik was er alleen met een andere renner. We staan op de top met rond&round view (het meer en de ruige binnenlanden). Samen met die jongen doen we onze amen wijd, zwaaien en draaien mee met de heli. Kicken! Nu maar hopen dat we in het filmpje zijn opgenomen ... Zou een mooie herinnering zijn!
Verkenning van Ronnie Duinkerken twee dagen eerder
Joepie, we mogen dalen. Mijn onderdeel van de race, ik haal idd weer mensen in, maar merk al wel dat ik in de finale van de World Cup Series Skyrunning een matige daler ben. Haha. Ciao Ciao ego!!
Had ik al verteld dat ik elk half uur een gel nodig had? Dat is anders elk uur. Dan weet ik na 30 minuten dat het een heel zwaar dagje gaat worden en ik dik ondervoed vanmorgen de race ben begonnen. Voorlopig loop ik nog, maar niet voor lang.
Op de tweede klim liep ik helemaal leeg. Opperdepop. Ik maakte eerst nog wat grapjes ter afleiding met een andere NL-er en de schrale troost was dat iedereen ook wel Extreme stuk leek te zitten. Een paar honderd meter onder de top laat ik mijzelf in de berm storten. Nienke komt na een paar minuten voorbij gestapt in een treintje van lopers en zegt 'Hee Miss Jantiene, wat ben je aan het doen?!'. Ik kijk haar scheel aan en zeg 'Totally Kapoetskie' en moet erbij lachen. Zij ook. Ik sta zo weer op.
Ik open mijn rugzak en eet nog net mijn hoofdlampje niet op. Als ik opsta zie ik nog een paar lopers her en der in de berm liggen. Wankel op mijn benen ga ik weer verder.
Had ik al wel gezegd hoe gaaf het was? Hoe mooi en indrukwekkend? De geëxponeerde paadjes, altijd het zicht op het Gardameer. Vanaf heel hoog natuurlijk, dat krijg je erbij kado met dit soort parcoursen ;). Of we liepen de binnenlanden in. Allemenaggies. Ik ben best wat gewend, maar dit was wel Extreme! Achteraf bleek ook dat je het niet extremer zal krijgen in een Skyrace. Nu ben ik dus gelijk 'verpest' met mijn eerste skyrace.
Het concept Skyrunning is echt waanzinnig gaaf (een extreme vorm van trailrunning), maar de volgende keer ga ik wel wat beter voor mijzelf zorgen. 100% eigen schuld, dus er was er maar één die ik erop aan kon spreken. Haha.
Afzien
Mentaal kreeg ik het erg zwaar. Mijn LevenExtreme denderde voorbij nu ik fysiek zo zwak was. En dan was daar Nienke weer. Zij klimt sterker en ik daal sneller dus zo kwamen we elkaar elke keer weer tegen. Bovenop de laatste top gaf ze me een dikke knuffel, mental peptalk en riep 'Jantien, dit is jouw feestje, geniet ervan! Ik zie je zo bij de finish!'. Fijn momentje! Daar zijn we vriendinnetjes voor.
En yess! Ik mag dalen. Extreme parcours to the max. Op mijn kont soms omlaag glijden, omdat de drops te hoog waren, maar ik bewoog nog, ik genoot van de uitzichten, voel me lekker met het dalen en het doen van extreme dingen en dat het toch maar een wonder is dat ik zulke dingen mag beleven en weer ga finishen. Dit mag en zal ik nooit gewoon gaan vinden!
Na langggg dalen kwamen we uiteindelijk weer op zeeniveau. Ik kon nog aardig tempo lopen, vlak langs het Gardameer was heel erg vreemd, de laatste keer dat ik vlak liep was 6 uur geleden. Wat een race!
Bij de finish staat Wout. Twee uur eerder gefinisht. Wat een held! En lief dat hij op ons gewacht had. Ik moet even huilen. 'Ben je zo diep gegaan' vraagt hij. 'Ja' snik ik. 'Dit is ook de lachende Jantientje van Facebook' glimlach ik door mijn tranen heen. 'Ik zie het bewijs daarvan' zegt Wout. 'Het was wel heel erg gaaf hoor, maar ik ben blij dat ik er ben'.
Nienke komt 6 minuten na mij binnen. 1-1 voor de Hotelkamer Challenge ;). Alletwee erg zwaar gehad, maar op de foto zien we eruit alsof we nog moeten starten en we lachen alweer! Dat konden we wel goed ;). We worden nog nét geen laatste en één na laatste op het NK. Het kan ons niet schelen. We zijn trots op onszelf!
Bedankt!
Nienke dank je wel voor je liefheid en gezelligheid dit weekend. Wij zijn vriendinnetjes! Op naar ons volgende avontuur ;). Alke Staal van Hotel Esprit Montagne voor de super organisatie, het mooie Salomon T-shirt (konden we met een schoon shirt naar huis ;)) en de gezelligheid met Team Nederland, Wout en Peter voor de lol en relaxte zondag op het terras en Not Just Some Wear & AltijdSporten.nl voor onze knal oranje Kari Traa outfits.
Traditie
Na de triathlon van Chamonix zijn Nienke en ik een traditie gestart. IJsjes eten na de race! Die hebben we in ere gehouden ;)
Wat Nienke en Jantiene dragen
 |
 |
 |
| Kari Traa Kristin Jacket | Kari Traa Sjølvsagt Tight | Kari Traa Louise Tight |