Eigertrail E16: lekker rennen in de bergen!
Het is alweer even geleden, maar ik ben de Eigertrail in mijn geliefde Zwitserland nog niet vergeten. Tijd voor een blogje dus!
Gaaaaap
Een beetje krakkie van mijn werkdrift van de afgelopen weken (haha) stond ik met mijn ogen dicht in het startvak. Om zolang mogelijk wat slaap scoren zeg maar. Ondertussen hoor ik een gezellig muziekje, schijnt de zon op mijn benen en geniet ik van de bijzonder ontspannen sfeer om mij heen. De trailers staan meters uit elkaar. Echt totaal wat anders dan het gedring en gedrang bij een lokaal 10km loopje. Heerlijk vind ik het. Nu al en ik ben nog niet eens begonnen!
NY Marathon reunie in Zwitserland
Het was ook erg leuk om Ienskje weer tegen te komen. We hebben lang geleden de NY Marathon gelopen samen met 25 mensen met astma om te laten zien dat je méér kunt met astma. Nou ... dat bewijzen wij wel denk ik! Ienskje is 100x fitter dan in de tijd van de NY Marathon en bij mij zijn de astma klachten (door het sporten) nagenoeg nihil. Dik genieten hoor!
Start & Go!
Ik start graag voorin onder het mom 'dan halen ze me maar in'. Ik zwaai nog ff naar Ries en mijn lichaam snapt het gelijk. 'ik mag niet meer slapen, ik moet aan de bak'. Haha. Check. Ja wijffie, we gaan nu rennen. Slapen komt straks wel weer.
We stormen het dorpje door. Ik kan zeggen wat ik wil, maar het voelt allemaal prima. Ik heb er ook zo ongelovelijk veel zin in! Vanaf jaar één dat deze race wordt georganiseerd wil ik meedoen. Dit jaar dan de kortste afstand (16 km / 970 hm), maar dat maakt me niet uit. Het is hier zo ontzettend gaaf!
We gaan gelijk omhoog. De eerste 12 km is klimmen. Het asfalt maakt snel plaats voor offroad paadjes. Mensen met piepende hartslagmeters (wahh!!) dwingen me om nog even wat harder aan te zetten (grmpff) zodat ik die niet meer hoor en meer en meer van de stilte en de natuur kan genieten.
Mijn gedachten dwalen de eerste 6km nog flink af naar vanallesennogwat (dat krijg je met zo'n bruisbal hoofd), maar ondertussen ... valt het me ineens op als ik voor de zoveelste keer iemand zachtjes aan de kant duw of 'forbei bitte' er zachtjes uit pers ... merk dat ik de enige ben die op de steile paadjes blijft 'hard' lopen terwijl de rest wandelt. Ik ga niet zo hard met wandelen, dus ik 'ren' liever haha. Je moet wat he! :)
Troef
Even tussendoor ... mijn peesplaat trekt vlakke stukken niet. Ik ben dit jaar veel in de bergen en ik zoek daar altijd de steilste klimmen op. Dat kan dus met gemak 400 hoogtemeters in 3 km zijn als ochtendloopje. Dat is best steil :). Dit was voor mij puur omdat ik dan elke dag kon hardlopen, dat vind ik zo leuk! Effect is nu dus merkbaar. Het blijkt mijn troef voor vandaag te zijn. Super lachen! Ik kan blijven rennen op de steilere stukken!
De Trailrunweek zal ook wel geholpen hebben trouwens, want ik zat midden in mijn super compenstatie. Na zoveel jaren sporten voel ik dat wel aan mijn lichaam, een soort boost gevoel. Met een lage hartslag bijzonder prima tempo's lopen. Daar had ik 'last' van de dagen voor de race. Toppie toppie, goede timing ;).
Genieten
Afijn ... ik liep daar dus lekker zwetend te dartelen door die bergen. Als altijd zwaaiend naar koetjes (koe zien = lief zwaaien = leuk), zweetdruppels als watervallen en zo bleven alle gedachten mooi achter in het dal en was ik ineens boven. Ohhh wahha!! Daar kwam het grote baal gevoel al! Ik loop maar 16 km ik zit al op de helft! Dit feestje gaat veel te snel voorbij!
Nieuwe hobby
Er volgt een stukje vlak, over een singletrack paadje ... uitzicht op de Eiger ... de zon die niet mooier dan vandaag kan schijnen ... in de verte her en der een trailer ... het pad voor mij alleen....
Pjieuwww. Dit hele moment zit in mijn sporthart! Het mooiste moment van de race!
Oh maar wacht, er was nog een te gek moment (mannelijke lezers even skippen naar 'Uitsloverij' nu hihi).
Ik sloot net aan bij een groepje mannen en toen ging het weer omhoog. Ik liep op kop voel en me dan sowieso wel een beetje opgejaagd, maar het bleek al snel dat ze me niet konden volgen met mijn-peesplaat-wil-alleen-maar-steil-lopen-troef. I LIKE. (sorry ;)).
Uitsloverij
Het was een super pittig stuk zowel qua kracht als conditioneel. Ik was nu bijna boven op het hoogste punt. Het was bijna niet meer hard te lopen zo steil, maar ik hoorde Nederlandse aanmoedigen. Dat moeten de Mud Sweat Trailers zijn dacht ik! Ik keek een keer snel omhoog (lang kijken = struikelen) en zag de NL-se vlag, oranje shirtjes en hoorde 'hup hup hup'. Nou, dan sloof ik me nog wel ff uit hoor! Gezelliee!
Wat blijkt? Staat Richard daar ineens! Super leuk! Terwijl ik denk 'leg me binnen nu en een 100se seconde aan het zuurstof' vraagt hij vrolijk volledig bij lucht'Hee hoe gaat het?'.
Kucht, hoest, proest 'G - E - E - N L - U - C - H - T!'.
Richard holt even een stukje mee, ik kom een beetje bij en toen kon ik zeggen dat het super gaat en geweldig is!
Daarna kwam mijn allerallergrooste hobby (veel hobbies in 16 km he?!). En dat is dalen. Oh my ... je mag me altijd wakker maken voor een afdaling in de alpen! Te voet, te MTB of te Race ... allemaal geweldig!
Arrogant
Ik heb hierin een soort arrogantie bedacht dat NIEMAND mij mag inhalen. 'Ehm ... Jantiene, je komt uit Spakenburg en loopt hier tussen de locals. Wat denk je wel niet?'
Het ging eerst nog een beetje op&neer en ik voelde dat mijn schoen wat te los zat om echt volle bak af te dalen. Ik besloot dat ik op een goed moment in 1x snel stil zou gaan staan, als een gek mijn veter super vast zou trekken en dan door. Dan zou dat meisje dat ik net had ingehaald me vast voorbij komen, maar die zou ik daarna dan wel weer voorbij denderen. Ik bedoel, om aan mijn arrogantie te voldoen, moest ik echt wel kei en keihard dalen zeg maar ;).
... ja lieve mensen ... u bent nu terecht gekomen in de psyche van de bijna altijd lachende Jantiene in wedstrijdmodus hahaha.
PR vetersstrikken
Ik zag een breed stuk.
Spring in mijn run opzij.
Duik voorover.
Trek schoen 1 vast, touwtje geconcentreerd en zonder gerputs opbergen. Check. Hetzelfde voor het andere. DONE!
5 seconden heeft gekost. Max! Top gedaan meissie!
En weer doorrrrrr!!
Ondertussen wel door 4 mensen ingehaald waarvan 1 meisje. Al snel heb ik er alweer 3 ingehaald, want die arrogantie werkt wel goed voor de snelheid. Het is een vurig NIET ingehaald willen worden zeg maar ;). Ik had wel in de gaten dat ik aardig voorin liep (ik was voorin gestart en ondanks de afleiding van de mooie omgeving ben ik volgens mij niet veel ingehaald). De lol was echt mega!
Als een baksteen omlaag!
Die schoenen vasttrekken was een top plan. Nu had ik alle controle, voor zover je controle kunt hebben als je als een baksteen bijna 1000 meter daalt in 4 km. Allemenaggies, dit was wel steil zeg. Sommige stukken door de weilanden waren wel technisch, maar daarna was het echt keihard knallen. Ik pieste bijna in mijn broek van de pret, maar dat kan ook door het onverwachte drukverschil komen haha. Het lichaam moet het ook allemaal verwerken natuurlijk die kapriolen van mij :).
Er kwam een stukje klimmen tussendoor. Mijn voorgangers had ik hier vlot ingehaald, want die wandelden puffend en steunend. Gek genoeg voelde ik echt een mega power in mijn benen, geen pijn en kon helemaal tot boven fors doortrekken. Zo zeg. Doe mij altijd een supercompensatie in een race. Heerlijk!
Finish!
Ik haal nog een snel ogende goser in en was nu helemaal niet meer te stoppen. Door door door. Dit is zo genieten om zo hard te kunnen lopen! Bij de finish mag je pas stoppen Jantiene, knallen nu! spreek ik mijzelf toe.
Er doemd een poppetje op ... een staartje, postuur van een meisje. Argghhh... nu moet ik dus nog meer mijn best doen. Meisjes zijn er om ingehaald te worden als het half kan en vandaag kan het! Maar wanneer? Als ze me ziet dan gaat zij ook aanzetten en dan wordt het kotsen op de finishlijn. Ook zo lullig voor de vrijwilligers. What to do ...
Oh wow, daar is de finish al! Nu als een gek er voorbij, we moeten nog een houten gebeuren over, ik hoor geen voetstappen, geheig, gekreun of gekerm vlak achter me ... zou-ze-me-dan-niet-volgen?
Ohja, je kunt ook meedoen om te genieten natuurlijk. HA!
Nou en dat heb ik dus 100% gedaan!
Ik kwam als 9e overall over de finish en 5e Seniorin, 37 seconden van het podium. (en 1e NL-er)
NK Skyrunning
En nu ... ga ik meedoen met het NK Skyrunning in oktober in het geweldige Limone (Gardameer Italië). Mijn vriendinnetje Nienke Oostra gaat ook mee. Super veel zin in, want daar gaan we heel veel pret hebben. Zowel voor, tijdens als na het trailen natuurlijk. Haha.
___________________________________________________-